Κατά την διάρκεια του ύπνου οι μύες στο στόμα, τον φάρυγγα και τον λαιμό χαλαρώνουν. Αποτέλεσμα αυτών είναι η κάτω γνάθος να «πέφτει προς τα πίσω» και λόγω αυτού να συρρικνώνονται ή να συγκλίνουν τελείως οι ανώτεροι αεραγωγοί στην περιοχή του φάρυγγα. Σε κάποιες περιπτώσεις η συρρίκνωση των αεραγωγών δυσκολεύει τη ροή του αέρα κατά την εισπνοή και την εκπνοή και επιφέρει κατά την διάρκεια αυτών δονήσεις της μαλακής υπερώας, και της βάσης της γλώσσας που παράγουν τον χαρακτηριστικό ήχο του ροχαλητού. Σε περίπτωση πλήρους απόφραξης των αεραγωγών το αρχικό ροχαλητό ακολουθείται από φάσεις πλήρους διακοπής της ροής του αέρα, τις λεγόμενες άπνοιες, που τελειώνουν όταν ο εγκέφαλος αναγνωρίσει αυτή την κατάσταση και την τελειώσει με την ζωτικής σημασίας αντίδραση αφύπνισης όταν και ο ασθενής αρχίζει και πάλι να αναπνέει. Αυτός ο κύκλος «ύπνου-άπνοιας-αφύπνισης» μπορεί να εμφανιστεί δεκάδες φορές κατά την διάρκεια μιας νύχτας με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην έχουν τον βαθύ ύπνο που χρειάζονται για να ξεκουρστούν. Η αποφρακτική υπνική άπνοια μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία όπως πονοκέφαλοι, αυξημένη αρτηριακή πίεση και έμφραγμα του μυοκαρδίου ενώ συνδέεται με ανήσυχο ύπνο με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην είναι ξεκούραστοι την ημέρα κάτι που επηρεάζει άμεσα την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή.

Η διάγνωση της βαρύτητας ενός συνδρόμου αποφρακτικής υπνικής άπνοιας απαιτεί λεπτομερή καταγραφή διαφόρων παραγόντων κατά την διάρκεια του ύπνου του ασθενούς και γίνεται σε εργαστήρια ύπνου. Σε περιπτώσεις βαριάς μορφής αποφρακτικής άπνοιας οι ασθενείς συνήθως χρειάζονται συσκευές θετικής πίεσης μέσω ρινικής μάσκας (συσκευές cPAP). Περιπτώσεις απλού ροχαλητού καθώς και ελαφράς ή μέσης βαρύτητας υπνικής άπνοιας αντιμετωπίζονται σήμερα μέσω ενδοστοματικών ναρθήκων που κατασκευάζονται και ελέγχονται από οδοντίατρους ή ορθοδοντικούς με εξειδικευμένες γνώσεις σε αυτόν τον τομέα όπως ο Δρ. Κωνσταντίνος Ναζίρης. Στα ιατρεία μας προσφέρουμε στους ασθενείς μας τους γερμανικούς νάρθηκες TAP® της εταιρείας Scheu-Dental. Αυτοί πρέπει να φορώνται κατά την διάρκεια της νύχτας και κρατούν την κάτω γνάθο και κατά συνέπεια την γλώσσα σε πρόσθια θέση. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται οι αεραγωγοί ανοιχτοί, διευκολύνεται η ροή του αέρα κατά την αναπνοή και οι ασθενείς μπορούν να ανασάνουν χωρίς πρόβλημα. Έτσι εξαλείφονται εντελώς ή μειώνονται σημαντικά τόσο το ροχαλητό όσο και οι άπνοιες.